Przedstawiono nowy poszerzony hamiltonian oscylacyjno-rotacyjny w formaliźmie HBJ. Zrobiono próbę reprodukcji widma rotacyjnego dla cząsteczki dicyjanku siarki.

w Pierwszej części publikacji przedstawiono stanowisko badawcze i metodykę badań detonacji w mieszaninie pyłowo-tlenowej. W rozdziałach następnych, korzystając ze zgromadzonych w trakcie realizacji badań danych eksperymentalnych

Przedstawiono wyniki badań cienkich wartsw NiO otrzymanych metodą reaktywnego rozpylania katodowego.

Analizę widma odbicia oparto na modelach struktury pasmowej PbSe wyliczonych przez innych autorów. Zaobserwowano osiem maksimów energetycznych w PbSe.

Przedstawiono ogólną charakterystykę źródeł zanieczyszczenia produktami ropopochodnymi akwenów morskich. Wskazano na metody spektroskopowe, jako wyróżniające się największą czułością pomiaru zaolejenia.

W zakresie bardzo małych amplitud pola pętle histerezy ferromagnetyków przebiegaja wzdłuż krzywych parabolicznych określonych relacjami Rayleigha. Z drugiej strony wiadomo, że krzywe magnesowania pierwotnego można przybliżyć funkcją hiperboliczna Poprzez wprowadzenie takiej funkcji do relacji Rayleigha uzyskuje się zależność opisującą pętle histerezy w szerokim zakresie zmian amplitudy pola.

Głównymi składnikami strat mocy w transformatorach są straty na histerezę magnetyczną i prądy wirowe. Dla młodych amplitud pola straty te można obliczyć na podstawie relacji Rayleigha.

Wykazano szkodliwość oddziaływania pyłów na organizmy żywe oraz maszyny i urządzenia. Wskazano na możliwość wykorzystania informacji o ziarnistości substancji do uzyskiwania produktów żądanej jakości. Opisano podstawy teoretyczne rozpraszania Reyleigha oraz Mie, jak również możliwości wykorzystania pomiarów rozproszenia do celów technicznych.

Przedstawiono główne źródła skażeń radioaktywnych oraz na podstawie hipotezy Vrewera-Dobsona wskazano na strefy kuli ziemskiej o największym zagrożeniu. Podano w zarysie skutki dwu największych awarii jądrowych (Windscale i Czarnobyl). Wskazano na skażenia wynikające z doświadczeń z bronią jądrową i termojądrową.

Omówiono rodzaje układów optycznych oraz systemy stosowane przy różnych pomiarach. Pokazano wpływ apertury na dokładność pomiaru, a zwłaszcza na wymaganą moc wiązki laserowej.

Standardowa metoda pomiaru modułu Younga opiera się na statecznej próbie rozciągania próbki o określonych wymiarach za pomocą maszyny wytrzymałościowej. W laboratorium fizycznym moduł ten wyznacza się prościej poprzez pomiar strzałki ugięcia obciążonego pośrodku pręta o przekroju prostokątnym.