Badano szybkość dyfuzji jonów miedziowych z preparacji zapobiegającej porastaniu glonami tkanin sieciowych. Miarą szybkości dyfuzji był wzrost stężenia tego jonu w wodzie mierzony w określonych odstępach czasu za pomocą miareczkowania jednometrycznego.
Stwierdzono,że powolną dyfuzję uzyskuje się w przypadku preparacji zawierających stearynian miedziowy lud wodorotlenek miedziowy uzyskany drogą hydrolizy octanu lub azotanu miedziowego, prowadzonej na preparowanej tkaninie.