Artykuł omawia jeden z wariantów struktury logicznej do obliczeń drogi statku po ortodromie i lokaodromie, ich porównania i wybranie drogi optymalnej przy zastosowaniu maszyny cyfrowej. Rozważnie sprawdzają się do ścisłego rachunku matematycznego, który musi być normalnie wykonany przez nawigatora. Opracowanie przez autorów tego problemu wiąże się z coraz szerszym wprowadzeniem na statki techniki obliczeniowej, a stąd koniecznością posiadania odpowiednich algorytmów do obliczeń.

W artykule omówiono wyniki prac nad systemami cyfrowej symulacjo echosondy pionowej. Ponadto podano schemat blokowy układu, umożliwiającego współpracę wskaźnika echosondy z uniwersalną maszyną cyfrową. Omówiono wykonanie układu oraz wyniki doświadczeń, przeprowadzonych przy stosowaniu układu przez "ODRRĘ 1003", w opraciu o program modelujący zmiany glębokości w funkcji czasu.

Określono analityczne podstawy obliczenia błędu odległości i namiaru radarowej stacji brzegowej korzystając z pozycji bazowej otrzymanej za pomocą pomiarów kątów poziomowych. Na podstawie rozwiązań analitycznych zbudowano algorytm oraz program na emc ODR 1003.

Opracowano matematyczne podstawy poziomego przeszukowania sonarem. Porównano trzy istniejące metody przeszukiwania. Na podstawie rozwiązań analitycznych zbudowano algorytm i program na emc Odra 1003. Przeprowadzone obliczenia przedstawiono w postaci wykresów.

Określono matematyczny model automatycznego wykreślania drogi statku według danych zliczenia oraz według pomiaru parametrów dwóch izolinii systemów hiperblicznych. Omówiono okresowe korelację pozycji. Wykreślanie drogi statku przeprowadzono na podstawie najbardziej prawdopodobnej pozycji.

Opisany kalkulator ładunkowy służy do właściwego rozłożenia ładunku w końcowej facie załadunku statku. Przed rozpoczęciem końcowego załadunku statku oficer ładunkowy zna: -ilość ładunku pozostałą do załadowania, - pożądaną zmianę przegłębienia statku. Wykorzystując te wielkość możemy, za pomocą kalkulatora ładunkowego, podać ilość ładunku, jaką należy umieścić w dwóch wybranych ładowniach, aby osiągnąć określone końcowe zanurzenie statku.

Omówiono zjawisko występowania slammingu i jego wpływ na kadłub statku. PRzedstawiono sposób obliczania prawdopodobieństwa powstania slammingu, jak również wyznaczania prędkości statku, przy której slamming nie nastąpi. Zaproponowano wprowadzenie do obliczeń trasy optymalnej ograniczenia slammingu.

Artykuł przedstawia kilka wybranych systemów radarowych, mających zastosowanie przy nadzorze ruchu statków na podejściach do portów. W każdym opisanym systemie zwrócono szegolną uwagę na problemy wynikające z podobieństwa do toru wodnego Świnoujście - Szczecin, w aspekcie zastosowania podobnego systemu.

W artykule opisano cztery systemy antykolizyjne, pracujące na bazie maszyn cyfrowych. Ponadto na podstawie badań własnych rozważono problemy, jakie występują przy obróbce sygnału radiolokacyjnego i przedstawieniu informacji o sytuacji na ekranie wskaźnika. Daje to ogólny obraz możliwości wykorzystania takiego systemu ataku, a także sygnalizuje problemy z jakimi może zetknąć się nawigator przy zastosowaniu systemu antykolizyjnego, jako pomocy nawigacyjnej.

W artykule podano krytyce obowiązujące przepisy Międzynarodowego Prawa Drogi Morskiej z 1960 roku. Omówiono także test, przeprowadzony podczas kursów doskonalenia kadr oficerskich na symulatorze radarowym dotyczący wyboru manewru podczas ograniczonej widzialności. W dalszej części przedstawiono propozycję dr E.S. Calvarta zwaną "anticlockiss rotation", jako jedną z zaprezentowanych podczas dyskusji poprzedzających ukazanie się Konwencji o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu w roku 1972. Jako wniosek końcowy zaprezentowano diagram manewrowy kpt. A.N. Cockcroft'a wraz z omówieniem. Jest on najlepszym rozwiązaniem z dotychczas proponowanych, zawiera w sobie wiele elementów dobrych doświadczeń i nie jest sprzeczny z obowiązującymi przepisami.

W artykule przeanalizowano najnowsze dane dotyczące zimowego przejścia przez Zatokę Św. Wawrzyńca. W zależności od warunków lodowych podane są różne warianty podejścia do Quebec, oraz charakterystyka warunków hydrometeorologicznych na przejściu.

W artykule przedstawiono historyczny rozwój metod określania szerokości geograficznych z obserwacji ciał niebieskich. Podane przykłady obliczeń szerokości geograficznej przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z obserwacji czasu pomiaru.