W średniowiedzu matematyka była nauką pomocniczą. Kształcenie matematyków nie było specjalnym celem uniwersytetów, mimo to z ich murów wyszli tacy wybitni matematycy Jak T. Bradwardine, N. Oresme, J.Regiomontanus i M.Kopernik. Kopernik nie ograniczył się do sformułowania tezy o heliocentrycznej budowie świata, ale obmyślił dla niej naukowe uzasadnienie oparte w dużej mierze na rozważaniach matematycznych. Rozdziały 12, 13 i 14 księgi I dzieła De revolutioni-bus orbium coelestium poświęcone są wyłącznie matematyce i były wydane drukiem pt. De laleribus et augulis trian-gulorum.