Astronawigacja, jedna z dyscyplin nautycznych, sumuje się sposobami prowadzenia statku na podstawie obserwacji dokonywanych według ruchów ciał niebieskich oraz sztucznych satelitów ziemi. Współczesne metody sstronawigacji używane dzisiaj na otwartych przestrzeniach wodnych są punktem kulminacyjnym olbrzymiej ewolucji, którą przeszła ludzkość od czasów najdawniejszych. Do olbrzymiej skarbnicy światowej nauki włożył swój pokaźny wkład polski uczony, wielki astronom - M.Kopernik. W opracowaniu przedstawiono związki przyczynowe odkryć M.Kopernika na nawigację morską. Omówiono wpływ trzech głównych ruchów Ziemi: mchu obrotowego, obiegowego i procesyjnego na sposób prowadzenia statku. Niniejsza publikacja jest referatem wygłoszonym na sesji naukowej Szczecińskiego Towarzystwa Naukowego z dn. 23.X.1972 r. oraz na środowiskowej Sesji Kopernikowskiej w WSM w dniu 9 marce 1973 z okazji 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika.