Przeprowadzono badanie modeli rozpornic w tunelu aerodynamicznym w celu udoskonalenia ich konstrukcji oraz ustalenia warunków eksploatacyjnych przy zmniejszonych kosztach nakładów. Badania potwierdziły możliwość oceny walorów rozpornic trałowych, Określono również współczynniki sił rozwierających, oporu czołowego, współrzędna wypadkowa tych sił i ich momentów. Opracowano konstrukcję rozpornicy uniwersalnej charakteryzującej się walorami hydrodynamicznymi i wysoką stabilnością pracy. Można sądzić, że cechy trj rozpornicy pozwolą stosować ją przy połowach włókien palagicznym.

Od chwili zastosowania na statkach łowczych włoków palagicznych, nurtuje użytkowników problem ich prawidłowej eksploatacji. Jedną z głównych przyczyn awarii jest nieprawidłowe rozwarcie poziome i pionowe tych włoków. Ażeby wyeliminować tę przyczynę, należy obliczyć jakie powinno być rozwarcie poziome i pionowe eksploatowanego włoka. Autor proponuje sposoby obliczania rozwarcia pionowego i poziomego włoków pelagicznych w zależności od ich konstrukcji.

Intensywny rozwój rybołówstwa spowodował doskonalenia metod konstrukcji narzędzi połowu. Jednym z szerzej skoaplostowancyh narzędzi jest włok pelagiczny i denyy. Projektowanie włoków wiąże się ze znajomością charakterystyk hydrodynamicznych tkaniny sieciowej. Dotychczas były przeprowadzone badania tkanin sieciowych celem ustalenia ich charakterystyk hydrodynamicznych.

Omówiono wyniki badań modelowych rozpornic trałowych w tunelu aerodynamicznym. W trakcie badań ustalono wpływ osprzętu rozpornicy, oraz ekranu który imituje pracę rozpornicy na gruncie. Wyniki badań współczynników aerodynamicznych przedstawiono na wykresach.

Przedstawiono wyniki badań sieciowych wyrobów poliamidowych pod wpływem działania wody. W trakcie badań ustalono, że sieciowe wyroby poliamidowe zmieniają swoją długość w stosunku do stanu aklimatyzowanego w zależności od czasu ich moczenia oraz budowy strukturalnej i technologii produkcji.

W pracy przedstawiono różne kształty oczka tkaniny sieciowej i ich elementy geometryczne. W zależności od wielkości współczynników rozwarcia Ux, kształtu oczka i długości boku, obliczono jego powierzchnię i zużycie materiałów sieciowych przypadających na jednostkę powierzchni, tkaniny.

Przedstawiono wlasńa metodę obliczania kąta natarcia tkaniny w konstrukcjach sieciowych oraz sił decydujących o kształcie konstrukcji. Stwierdzono, że wielkość kąta natarcia wpływa na wielkość reakcji hydromechanicznej i, że uwarunkowuje ona również siły ściągające wlot gardzieli włoka.

Przedstawiono modele rozpornic uniwersalnych wykonane z profili cienkościennych i stwierdzono, że posiadają one większą siłę rozwierającą od dotychczas stosowanych rozpornic pelagicznych. Stwierdzono również, że najlepszymi współczynnikami jakości profilu charakteryzują się profile pełne.