Opisano sposób sporządzania i wykorzystywania wykresu służącego do wykreślania stateczności i zanurzenia statku po zalaniu przedziału wodoszczelnego. Na podstawie przytoczonego przykładu wykazano oszczędności czasu w trakcie obliczeń.

W artykule podano krytyce obowiązujące przepisy Międzynarodowego Prawa Drogi Morskiej z 1960 roku. Omówiono także test, przeprowadzony podczas kursów doskonalenia kadr oficerskich na symulatorze radarowym dotyczący wyboru manewru podczas ograniczonej widzialności. W dalszej części przedstawiono propozycję dr E.S. Calvarta zwaną "anticlockiss rotation", jako jedną z zaprezentowanych podczas dyskusji poprzedzających ukazanie się Konwencji o Zapobieganiu Zderzeniom na Morzu w roku 1972. Jako wniosek końcowy zaprezentowano diagram manewrowy kpt. A.N. Cockcroft'a wraz z omówieniem. Jest on najlepszym rozwiązaniem z dotychczas proponowanych, zawiera w sobie wiele elementów dobrych doświadczeń i nie jest sprzeczny z obowiązującymi przepisami.

Opisany kalkulator ładunkowy służy do właściwego rozłożenia ładunku w końcowej facie załadunku statku. Przed rozpoczęciem końcowego załadunku statku oficer ładunkowy zna: -ilość ładunku pozostałą do załadowania, - pożądaną zmianę przegłębienia statku. Wykorzystując te wielkość możemy, za pomocą kalkulatora ładunkowego, podać ilość ładunku, jaką należy umieścić w dwóch wybranych ładowniach, aby osiągnąć określone końcowe zanurzenie statku.

Przedstawiono sposób wykorzystania minikalkulatora z podstawowymi funkcjami i jedną komórką pamięci do rozwiązywania zadań z nawigacji i astronawigacji. Podano przykłady rozwiązań drogi po ortodromie i wysokości ciała niebieskiego. Proponowana przekształcenie wzorów umożliwia dokonywanie obliczeń bez potrzeby zapisywania wartości pośrednich.

Przedstawiam sposób wyznaczania linii granicznych w trakcie procesu optymalizacji drogi morskiej statku. Przedstawiono metodę oraz wyniki obliczeń dla kontrolnego przykładu liczbowego.

Omówiono statystyczną analizę porównawczą wyników obliczania prędkości statku na sfalowanej powierzchni morza przy zastosowaniu różnych wzorów. Przedstawiono wyniki oraz wnioski z nich wynikające.

Przedstawiono problem dokładności obliczeń zmiany przegłębienia statku. W efekcie przeprowadzonej analizy wyprowadzono wzór, który umożliwia poprawienie dokładności obliczeń. Rozważania teoretyczne zilustrowane przykładem w oparciu o dokumentacje dotyczące stateczności kilku typów statków, przprowadzono obliczenia i na ich podstawie przedstawiono wnioski praktyczne.

Przedstawiono krytyczną ocenę powszechnie stosowanych wzorów trapezu do przybliżonego obliczania momentów statystycznych i momentów bezwłasności figur. Wykazano niezgodność wyników przy zastosowaniu tych wzorów do obliczania elementów geometrycznych podstawowej figury.

Przedstawiono uproszczony sposób obliczania sił tnących i momentów gnących występujących w kadłubie statku. Na podstawie przeprowadzonych obliczeń dla statku "Janusz Kusociński" Wykazano, ze proponowana metoda jest dość dokładna, lecz zastosowanie jej wymaga opracowania zmodyfikowanej skali Bonjeana. W załączniku przedstawiono podstawowwy fragment programu komputerowego proponowanej metody.