Sprawdzenie efektywności pracy systemu antykolizyjnego można wykonać prowadząc obserwację jego ekranu w warunkach szczególnych, np. dużego natężenia ruchu. W artykule przeprowadzono analizę przejścia Cieśniny Kaletańskiej z zastosowaniem systemu antykolizyjnego firmy Sperry formułując wnioski charakteryzujące pracę systemu.

Artykuł jest prezentacją jednego z najciekawszych osiągnięć w dziedzinie konstrukcji instrumentów nawigacyjnych. Urządzeniem tya jest zdalnie sterowany sekstant telewizyjny niskiego poziomu światła, opracowany w Laboratorium Naukowym Marynarki Wojennej USA. Dane o wynalazku zaczerpnięte zostały z publikacji S.Feldaana i współautorów zamieszczanych w ostatnich latach na łamach amerykańskiego kwartalnika NAVIGATION. W artykule omówiono: zasady telewizji niskiego poziomu światła, prototyp sekstantu zdalnie sterowanego, układ dalmierczy i ogólny schemat urządzenia. Przeprowadzono również dyskusję nad możliwościami zastosowań,zaletami i ewentualnymi wadami urządzenia z punktu widzenia użytkownika z floty handlowej. Zwrócono uwagę na konieczność współpracy specjalistów z różnych dziedzin nad konstrukcją urządzeń, mających zastosowania w nawigacji.

W artykule opisano cztery systemy antykolizyjne, pracujące na bazie maszyn cyfrowych. Ponadto na podstawie badań własnych rozważono problemy, jakie występują przy obróbce sygnału radiolokacyjnego i przedstawieniu informacji o sytuacji na ekranie wskaźnika. Daje to ogólny obraz możliwości wykorzystania takiego systemu ataku, a także sygnalizuje problemy z jakimi może zetknąć się nawigator przy zastosowaniu systemu antykolizyjnego, jako pomocy nawigacyjnej.

Artykuł przedstawia kilka wybranych systemów radarowych, mających zastosowanie przy nadzorze ruchu statków na podejściach do portów. W każdym opisanym systemie zwrócono szegolną uwagę na problemy wynikające z podobieństwa do toru wodnego Świnoujście - Szczecin, w aspekcie zastosowania podobnego systemu.

Opracowano matematyczne podstawy poziomego przeszukowania sonarem. Porównano trzy istniejące metody przeszukiwania. Na podstawie rozwiązań analitycznych zbudowano algorytm i program na emc Odra 1003. Przeprowadzone obliczenia przedstawiono w postaci wykresów.

W artykule omówiono wyniki prac nad systemami cyfrowej symulacjo echosondy pionowej. Ponadto podano schemat blokowy układu, umożliwiającego współpracę wskaźnika echosondy z uniwersalną maszyną cyfrową. Omówiono wykonanie układu oraz wyniki doświadczeń, przeprowadzonych przy stosowaniu układu przez "ODRRĘ 1003", w opraciu o program modelujący zmiany glębokości w funkcji czasu.

Artykuł omawia jeden z wariantów struktury logicznej do obliczeń drogi statku po ortodromie i lokaodromie, ich porównania i wybranie drogi optymalnej przy zastosowaniu maszyny cyfrowej. Rozważnie sprawdzają się do ścisłego rachunku matematycznego, który musi być normalnie wykonany przez nawigatora. Opracowanie przez autorów tego problemu wiąże się z coraz szerszym wprowadzeniem na statki techniki obliczeniowej, a stąd koniecznością posiadania odpowiednich algorytmów do obliczeń.

W artykule przedstawiony został problem uśredniania bieżących względnych wartości kursu i prędkości oraz względnej pozycji obiektu w procesie automatycznego śledzenia cyfrowego w systemach radarowych. Opisano w nim również opracowany algorytm generacji danych obarczonych błędami o założonych parametrach rozkładu, niezbędny do doświadczalnej realizacji procesu uśredniania. W artykule przedstawione zostały wyniki prac nad modelowaniem cyfrowym, zobrszaowania ruchu obiektów obserwowanych na ekranych radarów antykolizyjnych. Opisany został algorytm i przeprowadzone z jego pomocą doświadczenia.

Opisano jedną z możliwych zasad działania układu kwantyzatora sygnału radiolokacyjnego. PRzedstawiono wyniki doświadczeń przeprowadzonych na układzie wykonanym w Zakładzie Radiolokacji i przedstawiono wynikające z nich wnioski.

Artykuł poświęcony jest próbie opracowania algorytmu modelującego sposób tworzenia zobrazowania na syntetycznym wskaźniku CAS SPERRY. Z uwagi na nieujawnianie przez firmę Spratty metody określania parametrów obszarów zagrożenia opisany algorytm oparty jest na własnych badaniach. W artykule pokazano wyniki doświadczeń wykonanych z zastosowaniem opisanego algorytmu.

Przedstawiono problemowo możliwości zastosowania wskaźnika radarowego typu B w żegludze pilotażowej i ręcznej, ze wskazaniem wad wskaźnika w tym względzie. Poruszano sprawę zniekształceń odwzorowania i porównania wyglądu ekranu wskaźnika P i B poprzez programowe modelowanie na maszynie cyfrowej.

Problemy poruszane w niniejszym artykule dotyczą jednego z układów umożliwiających optyczną obserwację struktury echa, z zastosowaniem generatora promieniowo - kołowej podstawy czasu na lampie o odchylaniu elektrostatycznym. Zastosowanie takiego generatora w połączeniu z oscyloskopem daje możliwość lokalnego powiększania obrazu radarowego. Wiąże się to że zwiększeniem rozdzielczości zobrazowania echa na lampie wskaźnikowej na co dowód został tu przeprowadzony drogą analizy zobrazowania echa obiektu punktowego.

Przedstawiony proces cyfrowego śledzenia obiektu, poruszającego się w polu widzenia radaru, na podstawie jego echa radarowego. Właściwości tego procesu, realizowanego za pomocą tzw. algorytmu przedstawiono w postaci członu dynamicznego, jako modelu. Scharakteryzowane zalożności parametrów dynamicznych procesu od wyboru wartości współczynników. Wykazano, że właściwości dynamiczne procesu śledzenia ograniczają możliwości przedstawienia bieżących parametrów ruchu, śledzonych obiektów, na wskaźnikach systemów antykolizyjnych.

Przedstawiono próbę określania ilości informacji, jaką otrzymuje obserwator podczas wzrokowego wykrywania cech na ekranie radaru. Ilość otrzymywanej informacji rozpatrzona została w kategoriach teorii informacji, w odniesieniu do procesu wzrokowego śledzenia. Uwzględniono również związek pomiędzy ilością informacji otrzymywanej w procesie wzrokowego śledzenia z procesem automatycznego śledzenia stosowanym w radarowych systemach antykolizyjnych.

Omówiono koncepcję cyfrowej generacji obrazu, widzianego z okna mostkowego statku, stosowanie do jego chwilowego położenia względem lądu i innych obiektów. Przedstawione zostały również uzyskane wyniki realizacji tej koncepcji, za pomocą małego systemu mikrokomputerowego. Opisana cyfrowa generacja obrazu stanowi jeden z elementów symulacji precesów nawigacyjnych.

Przedstawiono sposób cyfrowej symulacji ruchu statku, przeznaczony dla modułowego symulatora nawigacyjnego. Opisana zasada symulacji uwzględnia właściwości manewrowe statku, a jego chwilowa pozycja odwzorowywana jest równocześnie w dwóch układach współrzędnych - lokalnym X,Y i geograficznym ..., ... . Przedstawione również zostały wyniki symulacji prób zdolności manewrowej statku.

Poruszano niektóre zagadnienia związane z próbami opracowania algorytmu cyfrowej symulacji procesu ichtiolokacji. Rozpatrzono problem układu współrzędnych dla statku poruszającego się po akwenie morskim. Podano również prosty algorytm wykrywania obiektów /ryb/, który można zrealizować na maszynie cyfrowej. W artykule zamieszczono przykłady programowo uzyskanego zobrazowania względnego sytuacji na łowisku.